De Romeinen bereiden zich voor om toe te slaan, en Arminius weet maar al te goed dat hun militaire machine niet twee keer dezelfde fout zal maken. De vorige keer hadden de Barbaren het voordeel van een verrassing: deze keer is een Romeinse vloot beladen met voldoende soldaten om Germania tot een lege woestenij te reduceren op weg naar een ontmoeting met het Romeinse kamp. De Barbaren moeten het kamp vernietigen voordat de binnenvallende troepenmacht aan land kan komen. Helaas is de ijle eenheid die de Germaanse stammen een jaar eerder hun overwinning bezorgde, bezweken onder het gewicht van het wantrouwen tussen de stammen, de verdenking van Arminius‘ motieven en de machinaties van de nieuw geïnstalleerde Romeinse commandant, Tiberius, en zijn geadopteerde zoon, Germanicus .
Op deze manier is het toneel klaar, de cyclus begint opnieuw, waarbij Arminius zich opnieuw moet bewijzen tegenover zijn verwanten, de stammen moet verlossen van hun angst en hebzucht, en toezeggingen van militaire steun moet binnenhalen om een veel superieure strijdmacht af te weren. Tegen het einde van het seizoen blaast de wezelige vader van Thusnelda, Segestes, opnieuw de klok over de strijdplannen van de Barbaren, net zoals hij deed in het eerste seizoen. Er is zelfs een herhaling van de gedurfde aanval van het eerste seizoen op het Romeinse kamp door Folkwin en Thusnelda, met Arminius zelf in plaats van een ceremoniële steenarend die deze keer het voorwerp is van terughalen. Arminius en de adelaar zijn verbonden door zowel hun grote symbolische betekenis voor de Romeinen als de ernstige, onverbiddelijke gevolgen die volgen op hun verwijdering.
Rome voert de druk op
Het grote verschil dit seizoen is echter dat de inzet nu hoog is op het niveau van uitsterven; zowel voor de mensen van Germania, als voor de ziel van Arminius. Seizoen twee hamert echt op de dualiteit van Arminius‘ hart en geschiedenis, en de vele manieren waarop ze botsen. Om dit te illustreren, houdt elk van de nieuwe personages in de show Arminius een verwrongen spiegel voor, die hem de man toont die hij ooit was, of de man die hij had kunnen zijn. Ze dwingen hem rekening te houden met zijn verleden en zijn toekomst.
Zijn broer Flavus – die Arminius door heel Germania achtervolgt als een rammelende, antieke Terminator – is de man en soldaat die Arminius ooit was; de Arminius die hij had kunnen zijn als hij trouw was gebleven aan zijn adoptief Rome. Flavus is ook een levend gevolg van Arminius‘ ‚vadermoord‘. Toen Arminius de gebeurtenissen in gang zette die tot de dood van Varus leidden, wierp hij Flavus voor de wolven, beroofde hem van zijn bescherming en bescherming, en dwong hem om te vechten tegen beschuldigingen van schuld door associatie. Flavus heeft Arminius nodig om te sterven om zijn zwakke status in de Romeinse wereld terug te winnen.
Marbod, leider van de 70.000 man sterke Macromanni-stam – wiens militaire steun cruciaal is om de Romeinen af te weren – is een andere man wiens lot hetzelfde is als dat van Arminius. Beide mannen werden geplukt uit hun Germaanse jeugd en opgevoed door Rome, om later in hun leven terug te keren om hun respectieve stammen te leiden. Marbod toont echter de niet ingeslagen weg; de man die Arminius had kunnen zijn als hij ervoor had gekozen om zijn door Varus gesponsorde reikship voort te zetten en de Romeinen te sussen in plaats van de wapens tegen hen op te nemen. Heeft Arminius een te hoge prijs gekozen voor de vrijheid van zijn volk? De belangrijkste man van de Macromanni blijkt een glibberige sparring- en onderhandelingspartner te zijn, vooral als Arminius erachter komt hoe diep Marbod in Tiberius‘ zak zit, en dat het Marbod was die Arminius‘ korte gevangenneming regelde.
Arminius‘ zoon, Gaius, geboren en getogen in Rome, belichaamt de woede en haat die Arminius voelde jegens elk van zijn eigen twee ‚vaders‘. Gaius geeft zijn vader de schuld dat hij hem in de steek heeft gelaten en hem te schande heeft gemaakt, zelfs in het midden van hun band, Gaius hem verraadt met een koude wreedheid die gelijk is aan wat Varus werd aangedaan. Het verraad brengt Romeinse boogschutters naar de folkmoot waar Marbod koning zal worden (op tactische zegen van Arminius), wat leidt tot een bloedbad waarbij de vrouw van Marbod wordt gedood. Deze gewelddadige daad, uitgevoerd door Flavus en Germanicus, brengt de Macromannen uiteindelijk in de strijd tegen Rome. Gebrekkige vaders spelen hier een belangrijke rol. Flavus handelt om zijn dode vader te wreken, Germanicus om de goedkeuring van zijn mercurial vader te krijgen, beide acties die respectievelijk de dood en de nederlaag bespoedigen.